Сацыяльная палiтыка

Лепшым паказчыкам прагрэсу той цi iншай дзяржавы з’яўляецца ўзро-вень дабрабыту яго насельнiцтва. З другой паловы 50-х гэтае пытанне ў сiстэме дзяржаўнай палiтыкi КПСС стала наблiжацца да лiку прыярытэтных.

З 1956 г. пасля прыняцця ВС СССР закона аб Дзяржаўных пенсiях карэнным чынам палепшылася пенсiйнае забеспячэнне. Мiнiмальны памер пенсii складаў 30, а мак сiмальны – 120 руб. Праз год - рабочым больш на 50%, служачым на 27. На пачатку 1958 на Беларусi 546 тыс пенсiянераў.

Пенсiйны фонд за 20 год з 1940 па 1960 узрос у 11 разоў. Характэрна, што пенсiйнае забеспячэнне калгаснiкаў не закранала да 1964 г. Сельгас-арцелi вылучалi 2% сваiх фондаў на ўтрыманне непрацаздольных.

У гады 6 п-кi таксама ажыццяўлялася знiжэнне цэн, але ў адрозненнi ад папярэднiх, яно не было ўсеагульным, а закранала асобныя вiды тавараў. Напрыклад, знiзiлiся цэны на дзiцячыя тавары, мануфактуру, тэлевiзары, радыёпрыёмнiкi, гадзiннiкi, фотаапараты, веласiпеды. З 1960 г ажыццяўлялася паэтапная адмена сельскай нацэнкi ў 7%. На 1 сту-дзеня скасоўвалася сельская нацэнка на соль, запалкi, газу, галантэрэю. Пакупнiцкая здольнасць вясковага насельнiцтва значна саступала гарадскому, роўна як i спажывецкi асартымент.

У той жа час, у мэтах “правiльных суадносiн цэн i папярэджання спекуляцыi былi па- вышаны цэны на легкавыя аўтамабiлi, матацыклы, дываны. Барацьба з празмернасцю ўжывання спiртовых напояў выклiкала неабходнасць у 1958 г. павысiць цэны на гарэлачныя вырабы.

У 1956 г. зарплата ў рабочых i служачых падвоiлася ў параўнаннi з даваенным памерам, а ў сялян толькi да 1958 г.

Знiзiўся падатковы прэс: у 1961 тым, хто зарабатваў менш 70 руб, на 40%, хто менш 60, наогул здымаўся.

У адпаведнасцi з рашэннем ХХ з’езда з сакавiка 1956 г працоўны дзень для рабочых i служачых быў скарочаны на 2 гадзiны ў перадвыхадныя i перадсвяточныя днi, а для падлеткаў усталёўваўся 6-гадзiнны працоўны дзень з аплатай як за поўны. З 1960 г. за-кончаны пераход на 7 гадзiнны прац дзень.

Рэальныя даходы сялян узраслi ў 1955-56 у сувязi з павышэннем нарыхтовачных цэн. У 1958 г адменены абавязковыя пастаўкi сельгас-прадуктаў дзяржаве уладальнiкамi пры-сядзiбных участкаў, а таксама спынены падпiскi на пазыку.

Асобая ўвага надавалася ахове мацярынства i дзяцiнства. Толькi ў 1960 г адзiнокiм i мнагадзетным мацi было выплачана 15 млн руб.

У БССР колькасць укладчыкаў у ашчадныя касы за 10 год з 1951 па 1960 г павялi-чылася ў 5,7 разоў, сума ўкладаў - у 8, а сярэднi памер уклада ўзрос з 151 да 214 руб. Але гэта не толькi паказчык узрастання дабрабыту, але i так званага “адкладзенага попыту”, калi папросту не хапала спажывецкiх тавараў. У 1960 г. такiх укладаў па СССР было у 2,2 больш, чым таварных запасаў.

1 студзеня 1961 г адбылася новая грашовая рэформа, ацэненая зараз як чарговае iмкненне дзяржавы паправiць сваё матэрыяльнае становiшча за кошт насельнiцтва. Аб’ек тыўнай патрэбы ў ёй не было. За 1 долар давалі 63 капейкi.

З захаваннем усеўладдзя партыйнага апарату засталiся i яго прывiлеi - дадатковыя грашовыя выплаты, лепшае медыцынскае абслугоўванне, харчовыя пайкi i дачы, персанальныя аўтамабiлi.

62. Эканамічная рэформа 1965 г. і яе вынікі. Гаспадарчае развіццё БССР ва ўмовах разгортвання навукова-тэхнічнай рэвалюцыі.