Стрыбог – бог ветру i гаспадар вятроу. Па-ветра – Яго дыханне

МИФ – (грэч) паданне, апавяданне, слова

МИФАЛОГИЯ – навука о мифах.

Сукупнасць уласна мифалагичных тэк-стау.Тэкст – тканина, спляценне, любы пи-сьмовы або иконага-фичны прадукт мау-лечнай дзейнасци.

Систэма уяуленняу аб свеце, спосаб разумен-ня свету.

Мифичны – 40 000 год

Рэлигийны – 2 000

Навуковы – 400

Мифалогия – яскра-вая и значная з-ява у культуры сучаснага беларускага грамац-тва. Як бачна, Яна прысутничае у пауся-дзённым жыцци сучас-ных беларусау, праяу-ляецца праз словы, дзеянни, мысленне. У ёй пераплятаюцца эле-менты ведау и няве-дання, веры, идэало-гии, магичнай прак-тыки.

Универсальная якасць культуры. Ми-фалогия стаяла ля вы-токау нацыянальнай культуры, иснуе зараз и захавае свае месца у культуры Беларуси у будучым.

Элементы мифала-гичнай свядомасци функцияниравали на працягу усёй гисторыи беларускага грамац-тва, Яны иснуюць и за-раз, захоуваюцца у ма-савай свядомасци з эле-ментами филасофских и навуковых ведау, на-вуковага мыслення. Мифалагизация элеме-нтау культуры пры усёй зменливасци гэта-га працэсу з|яуляецца неадемнай атрыбутыу-най уласцивасцю ги-сторыи.

Параунанне – па-знавальная аперация, у аснове якой меркаван-ни аб падабенстве ци адрозненни аб-ектау. Параунанне выяуляе колькасныя и якасныя характэрыстыки, дазваляе характэрыза-ваць и упарадкоуваць.

Параунальна-ги-старычны метад вы-вучання – найбольш значны метад.Метад дазваляе не блытаць памиж трымя усходне-славянскими мифала-гичными систэмами. Супастауленне дазво-лиць выявиць вытоки элементау мифалогии, развесци па часе.

Галоунымi элемен-тамi светабудовы, з'яу-ляюцца вада, агонь, па-ветра, з якiх утворана зямля i усё на свеце.

З класiчных катэго-рый персанажау прад-стаулены багi, духi, слабей першапродкi, зусiм адсутнiчают тры-ксцеры. Спецэфiчныя – дзяды, паведачы, ча-раунiкi.

Багi- галоуныя перса-нажы язычнiцкай мi-фалогii беларусау, якiя валодаюць надзвычай-нымi магчымасцямi, iндывiдуальнай адмет-насцю i пазнавльнай атрыбутыкай, кiруюць пэунымi часткамi све-ту. Iм пакланяюцца як уладарам прыроды I чалавечага лёсу.

Ббелбог – вярхоунае бажаство,бацька багоу. Стваральник свету, апякун усiх беларусау.

Чарнабог – ствараль-нiк i уладар Таго Све-ту, гаспадар Багоу i Ду-хау холаду, цемры, хва-роб i смерцi.

Пярун – сын Белбога, захавальнiк нябеснага агню.Яго жонка – багi-ня лета – Цётка-Гра-маунiца.

Вялес – уладар падзем-нага гаспадарства.-Па-раднiу чалавека з жы-вёлай.Апякун вешчу-ноу i спевакоу. Звязаны з iншым светам, са смерцю i адначасова з плоднасцю.

Сварог – валодае ня-бесным агнём, выдат-ны каваль i гэтаму на-вучыу людзей.

Дажбог – Яго сын – бог сонца, апякун i настау-нiк хлебаробау. Беларусы – Дажбогавы унукi, ён дае iм фiзiч-ную сiлу, здароуе, май-стэрства. Дажбог захоу-вае зямныя ключы: за-мыкае на зiму зямлю, аддае ключы птушкам, якiя адносяць iх у Вы-рай. Вясной птушкi iх вяртаюць i Дажбог ад-мыкае iмi зямлю.

Стрыбог – бог ветру i гаспадар вятроу. Па-ветра – Яго дыханне.