Польский язык с Генриком Сенкевичем 6 страница

— Nie (нет)!

— Tego ci tylko brakuje (вот этого тебе не хватает). A wierę (а жаль)! czekaj jeno (ну погоди)! Zaliby ci dotąd dawny sentyment do Billewiczówny nie wyszedł z pamięci (впрочем, может, у тебя до сих пор давний сентимент к Биллевичевне [т.е. дочке Биллевича] = /панне/ Биллевич не ушел из памяти)?

— Skoro waćpan o tym wiedziałeś (если ваша милость и о том ведаешь), com moją sądził być tylko tajemnicą (что моей полагал только тайной /есть/), to wiedz (то знай), że żaden nowy nie przyszedł (то никакой новый /сентимент/ не пришел)...

— Daj spokój (дай покой = оставь в покое)! Ona niedługo małego Kmicica światu przyrzuci (она вскоре маленького Кмицица миру подбросит). Daj sobie spokój (дай себе покой)! Coć za robota wzdychać (что за работа вздыхать), gdy kto inny w lepszej konfidencji z nią żyje (если кто другой в лучшем согласии с ней живет). Powiemć prawdę, że to i śmieszno (скажу по правде, что это и смешно).

Młody rycerz uśmiechnął się.

— I duszą, a to więcej!

— Żonatyś?

Ketling westchnął.

— Nie!

— Tego ci tylko brakuje. A wierę! czekaj jeno! Zaliby ci dotąd dawny sentyment do Billewiczówny nie wyszedł z pamięci?

— Skoro waćpan o tym wiedziałeś, com moją sądził być tylko tajemnicą, to wiedz, że żaden nowy nie przyszedł...

— Daj spokój! Ona niedługo małego Kmicica światu przyrzuci. Daj sobie spokój! Coć za robota wzdychać, gdy kto inny w lepszej konfidencji z nią żyje. Powiemć prawdę, że to i śmieszno.

Ketling podniósł swe smutne oczy w górę (Кетлинг поднял свои печальные глаза вверх).

— Rzekłem tylko, iż nowy sentyment nie przyszedł (/я/ сказал лишь, что пока новая симпатия не пришла).

— Przyjdzie, nie bój się (придет, не бойся)! Ożenim cię (женим /мы тебя/)! wiem to z własnej eksperiencji (знаю это по собственному опыту), że zbytnia stałość w amorach tylko zgryzot przyczynia (что излишнее постоянство в амурах только огорчение причиняет). Żem to był swego czasu stały jako Troilus (/я/ был в свое время постоянный, как Троил), siła delicyj (массу деликатесов), siła dobrych okazji poniechałem (массу хороших случаев упустил), a com się nagryzł (а чем награжден)!

— Daj Boże każdemu zachować tak jowialny humor, jako waszmość zachowałeś (дай Бог каждому сохранить так жизнерадостность, как ваша милость сохранил)!

— Bom w modestii żył zawsze (потому что в умеренности жил всегда), przeto mi w kościach nie strzyka (потому мне в костях не колет)! Gdzie mieszkasz, zali znalazłeś gospodę (где живешь = остановился, нашел ли себе помещение)?

— Mam dworek wygodny ku Mokotowu (/я/ имею домик под Мокотовом), który po wojnie już wybudowałem (который уже после войны отстроил).

— Toś szczęśliwy (так /ты/ счастливый); ja zaś od wczoraj na próżno po całym mieście jeżdżę (я же со вчерашнего дня напрасно по всему городу езжу)!

— Dla Boga (ради Бога)! Dobrodzieju (благодетель)! jużże mi tego nie odmówisz (уже мне в том не откажешь), żebyś u mnie stanął (чтобы у меня остановился); miejsca jest dosyć (места достаточно); prócz dworku oficyna i stajnia wygodna (кроме домика флигель и конюшня удобная). Znajdzie się dla czeladzi i koni pomieszczenie (найдется для челяди и для коней помещение).

— Toś mi z nieba spadł, jak mnie Bóg miły (видно, мне небо /тебя/ послало, ей-Богу)!

Ketling podniósł swe smutne oczy w górę.

— Rzekłem tylko, iż nowy sentyment nie przyszedł.

— Przyjdzie, nie bój się! Ożenim cię! wiem to z własnej eksperiencji, że zbytnia stałość w amorach tylko zgryzot przyczynia. Żem to był swego czasu stały jako Troilus, siła delicyj, siła dobrych okazji poniechałem, a com się nagryzł!

— Daj Boże każdemu zachować tak jowialny humor, jako waszmość zachowałeś!

— Bom w modestii żył zawsze, przeto mi w kościach nie strzyka! Gdzie mieszkasz, zali znalazłeś gospodę?

— Mam dworek wygodny ku Mokotowu, który po wojnie już wybudowałem.

— Toś szczęśliwy; ja zaś od wczoraj na próżno po całym mieście jeżdżę!

— Dla Boga! dobrodzieju! jużże mi tego nie odmówisz, żebyś u mnie stanął; miejsca jest dosyć; prócz dworku oficyna i stajnia wygodna. Znajdzie się dla czeladzi i koni pomieszczenie.

— Toś mi z nieba spadł, jak mnie Bóg miły!

Ketling siadł na wasąg i ruszyli (Кетлинг сел в повозку и /они/ тронулись).

Po drodze opowiadał mu Zagłoba o nieszczęściu (по дороге рассказал ему Заглоба о несчастье), jakie w pana Wołodyjowskiego ugodziło (какое пана Володыёвского поразило), a on ręce nad nim łamał (а он руки над ним ломал), bo nic był dotąd nie wiedział (потому что до сих пор ничего об этом не слышал).

— Tym to ostrzejszy grot i dla mnie (тем это острый нож и для меня: grot — острие) — rzekł wreszcie (сказал наконец /Кетлинг/) — że może waszmość i nie wiesz (что, может, ваша милость и не знаешь), jaka między nami w ostatnich czasach przyjaźń powstała (какая в последнее время между нами дружба возникла). Wszystkie późniejsze wojny w Prusiech (все последние войны в Пруссии), przy oblężeniu zamków (при осаде замков), gdzie tylko były jeszcze szwedzkie załogi (где только были еще шведские гарнизоны), odprawowaliśmy razem (выпроваживали /мы/ вместе). Chodziliśmy i na Ukrainę (ходили и на Украину), i na pana Lubomirskiego (и на пана Любомирского), i znów na Ukrainę (и снова на Украину), już po śmierci ruskiego wojewody (уже после смерти русского воеводы), pod panem marszałkiem koronnym Sobieskim (под /предводительством/ пана маршала коронного Собеского). Jedna kulbaka nam za poduszkę służyła (одно седло нам подушкой служило), z jednej jadaliśmy misy (из одной миски ели); Kastorem i Polluksem nas zwano (Кастором и Поллуксом нас называли). I dopiero gdy on po pannę Borzobohatą na Żmudź jechał (и только когда он за панной Борзбогатой на Жмудь ехал), nadeszła chwila separationis (настала минута [separationis — лат. разлуки]; któż by się spodziewał (кто бы ожидал), że najlepsze jego nadzieje tak prędko przeminą jako strzała na powietrzu (что самые лучшие его надежды так быстро пройдут = пролетят, как стрела на ветру)?

— Nic stałego na tym padole płaczu nie masz (нет ничего постоянного в этой юдоли печали) — odpowiedział Zagłoba (отвечал Заглоба).

— Prócz przyjaźni statecznej (кроме настоящей дружбы)... Trzeba będzie radzić i dowiadywać się (нужно будет справиться и узнать), gdzie on teraz (где он теперь). Może od pana marszałka koronnego czegoś się dowiemy (может, от пана маршала коронного что-нибудь узнаю), który Wołodyjowskiego jak źrenicę oka miłuje (который Володыёвского как зеницу ока любит). A nie, toć tu są posłowie ze wszystkich stron (а нет, так тут послы со всех сторон). Niepodobna, aby który o takim rycerzu nie słyszał (невозможно, чтобы кто-нибудь о таком рыцаре не слыхал). W czym będę mógł, w tym waszmości posłużę (в чем буду мочь, в том вашей милости послужу), lepiej jak gdyby o mnie samego chodziło (лучше, чем если бы речь обо мне самом шла).

Ketling siadł na wasąg i ruszyli.

Po drodze opowiadał mu Zagłoba o nieszczęściu, jakie w pana Wołodyjowskiego ugodziło, a on ręce nad nim łamał, bo nic był dotąd nie wiedział.

— Tym to ostrzejszy grot i dla mnie — rzekł wreszcie — że może waszmość i nie wiesz, jaka między nami w ostatnich czasach przyjaźń powstała. Wszystkie późniejsze wojny w Prusiech, przy oblężeniu zamków, gdzie tylko były jeszcze szwedzkie załogi, odprawowaliśmy razem. Chodziliśmy i na Ukrainę, i na pana Lubomirskiego, i znów na Ukrainę, już po śmierci ruskiego wojewody, pod panem marszałkiem koronnym Sobieskim. Jedna kulbaka nam za poduszkę służyła, z jednej jadaliśmy misy; Kastorem i Polluksem nas zwano. I dopiero gdy on po pannę Borzobohatą na Żmudź jechał, nadeszła chwila separationis; któż by się spodziewał, że najlepsze jego nadzieje tak prędko przeminą jako strzała na powietrzu?

— Nic stałego na tym padole płaczu nie masz — odpowiedział Zagłoba.

— Prócz przyjaźni statecznej... Trzeba będzie radzić i dowiadywać się, gdzie on teraz. Może od pana marszałka koronnego czegoś się dowiemy, który Wołodyjowskiego jak źrenicę oka miłuje. A nie, toć tu są posłowie ze wszystkich stron. Niepodobna, aby który o takim rycerzu nie słyszał. W czym będę mógł, w tym waszmości posłużę, lepiej jak gdyby o mnie samego chodziło.

Tak rozmawiając przybyli na koniec do Ketlingowego dworku (так беседуя, прибыли наконец к Кетлинговому именьицу), który dworem się być okazał (которое /большим/ имением оказалось). W środku były porządki wszelkie (в середине были порядки = убранство богатое) i niemało sprzętów kosztownych bądź kupionych (и немало утвари драгоценной либо купленной), bądź ze zdobyczy pochodzących (либо из трофеев походных). Broni zwłaszcza wybór był znamienity (оружия особенно выбор был великолепный). Ucieszył się pan Zagłoba na ten widok i rzekł (утешился пан Заглоба этим видом и сказал):

— O! toż waćpan mógłbyś tu i dwadzieścia osób pomieścić (о! ваша милость мог бы тут и двадцать человек поместить). Szczęście to dla mnie (счастье для меня), żem cię spotkał (что /тебя/ встретил). Mogłem pana Antoniego Chrapowickiego gospodę zająć (/я/ мог у пана Антония Храповицкого помещение занять), bo to mój znajomy i przyjaciel (ибо это мой знакомый и друг). Ciągnęli mnie i Pacowie (тащили меня и Пацы), którzy przeciw Radziwiłłom partyzantów szukają (которые против Радзивилла партизан /здесь — сторонников/ ищут), ale u ciebie wolę (но я у тебя пожелал /остановиться/).

— Słyszałem między posłami litewskimi (слыхал /я/ среди послов литовских) — odrzekł Ketling (ответил Кетлинг) — że ponieważ teraz na Litwę kolej przypada (что теперь, когда до Литвы очередь = черед дошел), chcą koniecznie pana Chrapowickiego marszałkiem sejmu postanowić (хотят обязательно пана Храповицкого маршалом сейма избрать).

— I słusznie (и правильно). Człek to zacny i realista (человек это благородный и реалист), jeno nieco dobrowolny (даже немного добровольный: «чересчур»). Dla niego nie masz nad zgodę (для него согласие важней всего); tylko patrzy, gdzie by kogo z kim pogodzić (только и следит, где бы кого-нибудь с кем-нибудь помирить), a to na nic (а это напрасно). Ale (но)! powiedz no szczerze (ответь искренне = по чести), czym-ć jest Bogusław Radziwiłł (кем есть = что за человек Богуслав Радзивилл)?

— Od czasu (с времен), jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli (как меня татары пана Кмицица под Варшавой в полон взяли) — niczym (ничем). Porzuciłem tę służbę i nie zabiegałem o nią więcej (бросил /я/ ту службу и не хлопочу о ней больше), bo choć to możny pan (ибо хоть это вельможный пан), ale zły i przewrotny człowiek (но злой и коварный человек). Napatrzyłemi ja mu się dosyć (нагляделся я на него достаточно), gdy w Taurogach na cnotę tej nadziemskiej istoty nastawał (когда /он/ в Таурогах на невинность этого неземного существа покушался).

— Jakiej nadziemskiej (какого неземного)? Człeku, co gadasz (человече, о чем ты думаешь)? Z gliny ona jest i tak jak pierwsza lepsza farfurka stłuc się może (из глины она есть и так же, как первая попавшаяся фарфоровая фигурка, разбиться может).

— Wszelako mniejsza z tym (да не о том речь: «меньше с тем»)!

Tak rozmawiając przybyli na koniec do Ketlingowego dworku, który dworem się być okazał. W środku były porządki wszelkie i niemało sprzętów kosztownych bądź kupionych, bądź ze zdobyczy pochodzących. Broni zwłaszcza wybór był znamienity. Ucieszył się pan Zagłoba na ten widok i rzekł:

— O! toż waćpan mógłbyś tu i dwadzieścia osób pomieścić. Szczęście to dla mnie, żem cię spotkał. Mogłem pana Antoniego Chrapowickiego gospodę zająć, bo to mój znajomy i przyjaciel. Ciągnęli mnie i Pacowie, którzy przeciw Radziwiłłom partyzantów szukają, ale u ciebie wolę.

— Słyszałem między posłami litewskimi — odrzekł Ketling — że ponieważ teraz na Litwę kolej przypada, chcą koniecznie pana Chrapowickiego marszałkiem sejmu postanowić.

— I słusznie. Człek to zacny i realista, jeno nieco dobrowolny. Dla niego nie masz nad zgodę; tylko patrzy, gdzie by kogo z kim pogodzić, a to na nic. Ale! powiedz no szczerze, czym-ć jest Bogusław Radziwiłł?

— Od czasu, jak mnie Tatarzy pana Kmicicowi pod Warszawą w niewolę wzięli — niczym. Porzuciłem tę służbę i nie zabiegałem o nią więcej, bo choć to możny pan, ale zły i przewrotny człowiek. Napatrzyłemi ja mu się dosyć, gdy w Taurogach na cnotę tej nadziemskiej istoty nastawał.

— Jakiej nadziemskiej? Człeku, co gadasz? Z gliny ona jest i tak jak pierwsza lepsza farfurka stłuc się może.

— Wszelako mniejsza z tym!

Tu zaczerwienił się pan Zagłoba z gniewu (тут покраснел пан Заглоба от гнева), aż mu oczy na wierzch wyszły (аж у него глаза на лоб полезли).

— Wyobraź sobie, ta szelma posłem jest (представь себе, эта шельма — посол)!

— Kto taki (кто такой)? — pytał zdumiony Ketling (спросил удивленный Кетлинг), którego myśl była jeszcze przy Oleńce (у которого мысль была еще около Оленьки).

— Bogusław Radziwiłł (Богуслав Радзивилл)! Ale rugi (но проверка законности /полномочий/)! rugi od czego (проверка законности на что)?! Słuchaj, tyś poseł, możesz tę materię poruszyć (послушай, ты посол, можешь /ты/ эту материю = тему поднять), a już ja ci z galerii ryknę do wtóru (а уж я тебе с галереи крикну втору = вторить буду), nie bój się (не бойся)! Prawo za nami (закон за нами), a zechcąli prawo pominąć (а захотят закон изменить), to można by między arbitrami tumulcik uczynić tak zacny (то можно будет между арбитрами учинить смуту такую отменную), żeby się i bez krwi nie obyło (что и без крови не обойдется).

— Nie czyń tego waść (не учиняй этого, ваша милость), na miłosierdzie boże (побойся Бога). Materię ja wniosę (тему я внесу), bo słuszna (ибо это правильно), ale Boże uchowaj sejm zamieszać (но Боже упаси сейм замутить).

— Pójdę i do Chrapowickiego (пойду и к Храповицкому), choć to ciepła woda (хоть эта теплая вода = ни рыба ни мясо), co ze szkodą jest (а жаль), bo od niego (ибо от него), jako od przyszłego marszałka (как от будущего маршала), siła zależy (многое зависит). Podszczuję Paców (Пацов напущу). Przynajmniej wszystkie jego praktyki publice przypomnimy (по крайней мере, все его проделки публично припомним). Przecie słyszałem po drodze (ведь /я/ слыхал по дороге), że ta szelma o koronę dla siebie myśli się starać (что эта шельма о короне для себя думает хлопотать)!

— Chybaby naród do ostatniego upadku przyszedł (разве что до последнего падения должен дойти народ) i nie był żywota godny (и не быть жизни достоин), gdyby tacy królami jego mieli zostawać (когда бы такие королями его могли становиться) — odrzekł Ketling (ответил Кетлинг). — Ale wypocznij waść teraz (но отдохни теперь, ваша милость), a później któregokolwiek dnia pójdziem do pana marszałka koronnego o naszego przyjaciela wypytywać (а позднее как-нибудь поедем к пану маршалу коронному о нашем друге расспрашивать).

Tu zaczerwienił się pan Zagłoba z gniewu, aż mu oczy na wierzch wyszły.

— Wyobraź sobie, ta szelma posłem jest!

— Kto taki? — pytał zdumiony Ketling, którego myśl była jeszcze przy Oleńce.

— Bogusław Radziwiłł! Ale rugi! rugi od czego?! Słuchaj, tyś poseł, możesz tę materię poruszyć, a już ja ci z galerii ryknę do wtóru, nie bój się! Prawo za nami, a zechcąli prawo pominąć, to można by między arbitrami tumulcik uczynić tak zacny, żeby się i bez krwi nie obyło.

— Nie czyń tego waść, na miłosierdzie boże. Materię ja wniosę, bo słuszna, ale Boże uchowaj sejm zamieszać.

— Pójdę i do Chrapowickiego, choć to ciepła woda, co ze szkodą jest, bo od niego, jako od przyszłego marszałka, siła zależy. Podszczuję Paców. Przynajmniej wszystkie jego praktyki publice przypomnimy. Przecie słyszałem po drodze, że ta szelma o koronę dla siebie myśli się starać!

— Chybaby naród do ostatniego upadku przyszedł i nie był żywota godny, gdyby tacy królami jego mieli zostawać — od rzekł Ketling. — Ale wypocznij waść teraz, a później któregokolwiek dnia pójdziem do pana marszałka koronnego o naszego przyjaciela wypytywać.

Rozdział IV (Глава IV)

Sejm konwokacyjny w kilka dni później został otwarty (конвокационный сейм через несколько дней был открыт), na którym (на котором), jak przewidywał Ketling (как предсказал Кетлинг), powołano do laski pana Chrapowickiego (был призван к /маршальскому/ жезлу = был вручен /маршальский/ жезл пану Храповицкому), naówczas podkomorzego smoleńskiego (в то время подкоморию смоленскому), a późniejszego wojewodę witebskiego (а позднее воеводе витебскому). Ponieważ chodziło tylko o wyznaczenie terminu elekcji (поскольку /речь/ шла только об определении дня выборов) i ustanowienie wyższego kapturu (и назначении высшего суда конфедерации), a intrygi rozmaitych partii (а интриги разных партий) nie mogły w takich sprawach znaleźć dla siebie pola (не могли в таких делах найти для себя площадки), przeto konwokacja dosyć zapowiadała się spokojnie (поэтому конвокация обещала быть достаточно спокойной). W samym początku zaburzyła ją tylko nieco materia rugów (в самом начале взволновала ее только немного тема проверки полномочий). Bo gdy poseł Ketling (ибо когда посол Кетлинг) podał w wątpliwość prawomocność wyboru (подверг сомнениям правомочность выбора) pana pisarza bielskiego i jego kolegi księcia Bogusława Radziwiłła (пана бельского писаря и его коллеги князя Богуслава Радзивилла), zaraz jakiś potężny głos spomiędzy arbitrów zakrzyknął (тотчас какой-то зычный голос среди арбитров закричал): “Zdrajca! cudzoziemski urzędnik! (предатель! чужеземный чиновник)" Za tym głosem poszły i inne (за этим голосом послышались и другие); przyłączyli się do nich takoż niektórzy posłowie (присоединились к ним также и некоторые послы) i niespodzianie sejm rozpadł się na dwie strony (и неожиданно сейм разделился на две части), z których jedna chciała panów posłów bielskich rugować (из которых одна хотела панов послов бельских лишить полномочий), druga zaś uznać ich wybór (другая же признавала их выборные права). Zgodzono się wreszcie na sąd (пришли к соглашению наконец /обратиться/ в суд), który sprawę załagodził i wybór przyznał (который дело уладил и выбор признал).

Niemniej był to jednak cios dla księcia koniuszego bardzo dotkliwy (тем не менее был то однако удар для князя конюшего очень чувствительный); bo już to samo (ибо уже одно то), że rozważano (что взвешено = повергнуто сомнениям), czy książę godnym jest zasiąść w izbie (достоин ли князь остаться в палате /депутатов/), to samo, że przypomniano coram publico (одно то, что припомнили [coram publico — лат. при народе]) wszystkie jego z czasów wojny szwedzkiej zdrady i przeniewierstwa (все его со времен шведской войны измены и вероломства) — okryło go świeżą hańbą w oczach Rzeczypospolitej (покрыло его свежим позором в глазах Речи Посполитой) i podkopało z gruntu wszystkie jego ambitne zamiary (и подорвало почву под всеми его честолюбивыми замыслами).

Liczył on bowiem (ведь он считал), że gdy stronnictwa kondeuszowe (что когда сторонники Конде), neuburskie i lotaryńskie (нейбургские и лотарингские), nie licząc innych pomniejszych (не считая других поменьше), wzajem sobie będą przeszkadzać (между собой будут драться), wybór łatwo może paść na krajowca (выбор легко может пасть на соотечественника).

Duma zaś i pochlebcy mówili mu (спесь же и льстецы говорили ему), że gdyby się to miało zdarzyć (что когда бы это должно было случиться), to tym krajowcem nie mógłby być kto inny (то этим соотечественником не может быть кто-то другой), jeno pan najwyższym jeniuszem obdarzony (единственно пан наивысшим гением одаренный), najpotężniejszy i z najznakomitszego rodu (могучий и из самого знаменитого рода), a inaczej mówiąc — on sam (другими словами — он сам).

Sejm konwokacyjny w kilka dni później został otwarty, na którym, jak przewidywał Ketling, powołano do laski pana Chrapowickiego, naówczas podkomorzego smoleńskiego, a późniejszego wojewodę witebskiego. Ponieważ chodziło tylko o wyznaczenie terminu elekcji i ustanowienie wyższego kapturu, a intrygi rozmaitych partii nie mogły w takich sprawach znaleźć dla siebie pola, przeto konwokacja dosyć zapowiadała się spokojnie. W samym początku zaburzyła ją tylko nieco materia rugów. Bo gdy poseł Ketling podał w wątpliwość prawomocność wyboru pana pisarza bielskiego i jego kolegi księcia Bogusława Radziwiłła, zaraz jakiś potężny głos spomiędzy arbitrów zakrzyknął: “Zdrajca! cudzoziemski urzędnik!" Za tym głosem poszły i inne; przyłączyli się do nich takoż niektórzy posłowie i niespodzianie sejm rozpadł się na dwie strony, z których jedna chciała panów posłów bielskich rugować, druga zaś uznać ich wybór. Zgodzono się wreszcie na sąd, który sprawę załagodził i wybór przyznał.

Niemniej był to jednak cios dla księcia koniuszego bardzo dotkliwy; bo już to samo, że rozważano, czy książę godnym jest zasiąść w izbie, to samo, że przypomniano coram publico wszystkie jego z czasów wojny szwedzkiej zdrady i przeniewierstwa — okryło go świeżą hańbą w oczach Rzeczypospolitej i podkopało z gruntu wszystkie jego ambitne zamiary.

Liczył on bowiem, że gdy stronnictwa kondeuszowe, neuburskie i lotaryńskie, nie licząc innych pomniejszych, wzajem sobie będą przeszkadzać, wybór łatwo może paść na krajowca.

Duma zaś i pochlebcy mówili mu, że gdyby się to miało zdarzyć, to tym krajowcem nie mógłby być kto inny, jeno pan najwyższym jeniuszem obdarzony, najpotężniejszy i z najznakomitszego rodu, a inaczej mówiąc — on sam.

Trzymając więc rzeczy do czasu w tajemnicy (держа таким образом кое-что: «вещи» до времени в тайне), porozciągał już poprzednio niewody na Litwie (/князь/ раскинул уже предварительно сети в Литве), a teraz właśnie rozpoczął zastawiać sieć w Warszawie (а теперь как раз начал расставлять сеть в Варшаве), gdy nagle spostrzegł (когда вдруг заметил), że zaraz z początku (что сразу же, в начале) mu ją przerwano (ему ее порвали) i uczyniono dziurę tak wielką (и проделанная дыра так велика), że wszystkie ryby ujść nią łatwo mogły (что все рыбы уйти легко могли). Zgrzytał też zębami przez cały czas sądu (/он/ скрежетал зубами все время суда), a gdy na Ketlingu (а поскольку Кетлингу), jako na pośle (как послу), nie mógł zemsty wywrzeć (не мог отомстить), ogłosił między swymi dworzanami nagrodę temu (объявил /князь/ между своими дворянами награду тому), kto mu wskaże owego arbitra (кто ему укажет того арбитра), który pierwszy po Ketlingowym wniosku zakrzyknął (который первым после Кетлингового предложения закричал): “Zdrajca i przedawczyk! (изменник и предатель)"

Trzymając więc rzeczy do czasu w tajemnicy, porozciągał już poprzednio niewody na Litwie, a teraz właśnie rozpoczął zastawiać sieć w Warszawie, gdy nagle spostrzegł, że zaraz z początku mu ją przerwano i uczyniono dziurę tak wielką, że wszystkie ryby ujść nią łatwo mogły. Zgrzytał też zębami przez cały czas sądu, a gdy na Ketlingu, jako na pośle, nie mógł zemsty wywrzeć, ogłosił między swymi dworzanami nagrodę temu, kto mu wskaże owego arbitra, który pierwszy po Ketlingowym wniosku zakrzyknął: “Zdrajca i przedawczyk!"

Pan Zagłoba zbyt był znany (пан Заглоба был слишком известен), aby jego nazwisko długo mogło pozostać ukryte (чтобы его имя долго могло оставаться скрытым). Zresztą nie taił się wcale (в конце концов /он/ не таился вообще). Jakoż książę zawrzał jeszcze bardziej (поэтому князь еще сильнее вскипел), ale i stropił się niemało (но и сильно был обескуражен), usłyszawszy (услыхав), że u na wstręcie staje mąż tak popularny (что против него встал муж такой популярный), na którego strach było się porywać (на которого страх = боязно было бросаться).

Wiedział o tej swojej mocy i pan Zagłoba (знал об этом своем могуществе и пан Заглоба), bo gdy z początku pogróżki zaczęły latać (потому что с началом угроз: «когда начали летать угрозы»), ozwał się raz na wielkim zgromadzeniu szlacheckim (сказал раз при большом скоплении шляхты):