Вадзянік. Іх віды

Вадзянік - дух падводнага гаспадарства, існуе у кожным вадаёме: возеры, рацэ, лужыне, якая не высыхае, калодзежы.

Сярод Вадзянікоў бываюць Вірнікі і Ціхоні: вірнікі жывуць у рухомай вадзе, а ціхоні — у стаячай: у азёрах і ставах.

Выгляд – стары сярэдняга узросту, з доўгай барадою, і перапонкамі між пальцамі. У забагненых азёрах мог уяўляць гарбатага і барадатага старога з нагамі і хвастом, як у каровы.

Агрэсіўны да людзей, мог забраць таго хто купаецца апоўначы і апоўдні, на Купаллле ці Іллю, мог тапіць чаўны. Але мог быць удзячны чалавеку (калі чалавек укіне яго з сушы у ваду), спрыяе таму чалавеку ў рыбалцы.

Абярэгі – попел, свіст, хлеб з мукі, смолатай на купалле: з’еўшы яго, чалавек не мог патануць.

Жонкі вадзяніка – русалкі, якія нараджаюць “вадзянёнкаў”. Напярэдадні Вадохрышча вадзянікі просілі ці кралі сані у людзей, каб выратаваць “вадзянёнкаў” ад гібелі у хрышчонай вадзе.

Здольны ператварыцца ў любую рыбіну.

Два Вадзянікі - рачны і калодзежны, якія жывуць побач, перамаўляюцца, але ніколі не бачацца. Людзі карыстаюцца гэтым для знішчэння і, злучыўшы канаваю два вадаёмы, зводзяць двух Вадзянікоў, а тыя забіваюць адзін аднаго. Іх можна выжываць свістам. Не пераносяць яны і попелу, які сыплюць раніцай у ваду.