Белаблоцкі

Браніслаў

Рэвалюцыянер-дэмакрат, сацыёлаг, літа-ратурны крытык. Нарадзіўся ў в. Астрашын Слуцкага пав. Мінскай губ. ў збяднелай шляхецкай сям'і. Скончыўшы Мінскую гімназію, вучыўся на юрыдычным факуль-тэце Пецярбургскага універсітэта i аднача-сова ў Пецярбургскай акадэміі мастацтваў. Удзельнічаў у рабоце гурткоў «Народнай волі». На фарміраванне яго светапогляду паўплывалі творы А.Герцэна, М.Чарны-шэўскага, В.Бялінскага, М.Дабралюбава. 3 1882 у Варшаве, супрацоўнічаў з дзеячамі польскай рэвалюцыйнай партыі «Пралета-рыят» 1-ы, вёў рэвалюцыйную прапаганду. Друкаваўся ў часопісе «Ateneum» («Атэнэ-ум»), газеце «Przegląd Tygodniowy» («Што-тыднёвы агляд»), У літаратурна-крытычных творах выступаў за рэалістычнае адлюстра-ванне жыцця народа, заклікаў пісьменнікаў сваёй творчасцю служыць вызваленню пра-йоўных. У сацыялагічных даследаваннях крытыкаваў т.зв. «арганічную тэорыю гра-мадства» Г.Спенсера, адзначаў, што рухаю-чай сілай грамадства з'яўляецца класавая барацьба. Удзельнік гуртка, які перакладаў «Капітал» К.Маркса на польскую мову.

Te.: Szkice literackie / Oprać. L. Krzywicki. Warszawa, 1932; Szkice społeczne i literackie / Oprać. S. Sandler. Warszawa, 1954.

Літ.: Мальдзіс А. Верны вучань рэвалюпыйных дэмакратаў // ЛіМ. 1961. 21 лістап.;
Sandler S. U początków marksistowskiej krytyki literackiej w Polsce; Bronisław Bialobłocki. Wrocław,
1954; Krzywicki Z. Wspomnienia. T. 2.Warszawa. 1958. С.А.Малевіч.

БЕРАНТ (Berendt)

Андрэй (1734—1805)

Дзеяч рымска-каталіцкай царквы на Бе-ларусі. У маладыя гады прыбыў у Вільню i тут у 1754 уступіў у ордэн езуітаў. Быў нас-таўнікам у школах езуітаў у Навагрудку, Мінску, прафесарам філасофіі і матэматыкі ў Полацку. Пасля ліквідацыі ордэна езуітаў застаўся ў Мсціславе прыходскім ксяндзом. Адсюль СА.Богуш-Сесшранцэвіч перавёў яго ў Магілёў, наблізіў да сябе i прызначыў ка-нонікам толькі што арганізаванага магілёў-скага капітула. У далейшым Б. фактычна кіраваў епархіяй. Пасля ўзвядзення Богу-ша-Сестранцэвіча ў сан мітрапаліта быў прызначаны ў 1797 генеральным вікарыем, a затым магілёўскім епіскапам-суфраганам. За год да смерці пакінуў справы i жыў у вёсцы.