Антычная гiстарыяграфiя

Важным этапам у прагрэсіўным развіцці гістарычнага пазнання была антычная Гістарыяграфія Яна знайшла сваё вышэйшае праяўленне ў творах старажытнагрэцкіх гісторыкаў Герадота (празванага «бацькам гісторыі») і асабліва Фукидида; для апошняга характэрны ўжо адмова ад тлумачэння гісторыі умяшаннем боскіх сіл і імкненне пранікнуць ва ўнутраную прычынна -выніковую сувязь падзей, элементы гістарычнай крытыкі - спроба аддзяліць пэўныя факты ад выдумкі. Складання гэтых гісторыкаў ўяўляюць сабой ўжо не ўрыўкавае, а звязнае, займальнае па форме апавяданне, прысвечанае пераважна палітычнай гісторыі (гісторыі грэка - персідскіх войнаў, Пелопоннесской вайны). У творах Палібія ўпершыню зараджаецца паняцце сусветнай гісторыі. Істотнае значэнне ў антычнай Гістарыяграфіі мелі таксама сачыненні Ціта Лівія, Тацыта, Плутарха (майстра біяграфічнага жанру), Апіян і інш Антычнай гістарычнай думке - пры ўсіх яе дасягненнях - была чужая ідэя гістарычнага прагрэсу: гісторыя малявалася альбо як рэгрэсіўны працэс, альбо як цыклічны кругазварот, які паўтарае адны і тыя ж стадыі.) Кітайскі гісторык Сыма Цянь (2-1 стст. Да н. Э.) Стварыў першую ўсеагульную гісторыю Кітая, адышоўшы ад чыста храналагічнага прынцыпу гістарычнага апавядання і спрабуючы асвятліць не толькі палітычныя, але і інш бакі жыцця Старажытнага Кітая.